Malawi is een van de armste landen ter wereld. Het land, ingeklemd tussen Tanzania, Mozambique en Zambia, is in de afgelopen jaren herhaaldelijk geteisterd door natuurrampen. De schade is op veel plaatsen nog niet hersteld. Nu verkeert het in een diepe financiële crisis. De Wereldbank constateert in een recent rapport dat de stijgende aflossingen op de staatsschuld – die al meer dan de helft van de binnenlandse inkomsten opslokken – de financiering verdringen voor ontwikkelingssectoren zoals gezondheidszorg, onderwijs, wegen en sociale bescherming. Voor een land dat al kampt met wijdverspreide armoede, zijn de gevolgen ernstig. Er is een torenhoge inflatie die brandstof en basaal voedsel voor velen onbetaalbaar maakt. Sinds 2014 ben ik in de Stichting QC Malawi betrokken bij hulp aan een organisatie die werkt op het platteland in de regio Mangochi, net ten zuiden van het Lake Malawi. De Window of Hope Foundation (WOHF) is opgericht door Mary Sibande, oorspronkelijk vroedvrouw, die zich het lot heeft aangetrokken van kinderen van wie de moeder bij de bevalling is overleden. De stichting steunt gezinnen van deze en andere verweesde kinderen zodat ze in hun eigen dorp kunnen blijven wonen en niet in een kindertehuis ver weg opgevangen hoeven te worden. Met een jaarlijkse financiële bijdrage maken Nederlandse adoptieouders het voor deze kinderen mogelijk naar school te gaan. Onderwijs geeft hen perspectief om te ontsnappen aan de voortdurende armoede. Jaarlijks brengen medewerkers van de WOHF een bezoek aan de kinderen en brengen zij verslag uit van hun vorderingen op school. Hun laatste rapport laat de gevolgen van de verslechterende situatie in Malawi zien. Er zijn grote problemen in de landbouw, o.a. door onbetaalbare kunstmest. Dat raakt uiteraard de voedselvoorziening. Er is geen werk meer voor dagloners, een belangrijke inkomstenbron van de armste gezinnen. En kinderen ondervinden de gevolgen van al deze problemen., zo schrijven de rapporteurs. Sommige jonge meisjes verlaten noodgedwongen de school om te trouwen. Mary Sibande concludeert aan het eind van het rapport dat het in het belang van de kinderen is om de huidige steun voor schoolbezoek te verbreden tot steun aan de dorpen waar de schoolkinderen wonen. De situatie in de dorpen verhindert kinderen soms om de school te bezoeken. Het ontbreken van een waterput kan betekenen dat een kind water dagelijks ver weg water moet gaan halen en daardoor geen tijd heeft om naar school te gaan. Ondervoeding kan ook een rem op schoolbezoek zijn, zeker als de kinderen uren moeten lopen naar school. Het ontbreken van sanitaire voorzieningen zorgt daarnaast voor een snelle verspreiding van besmettelijke ziektes. De Stichting QC Malawi heeft nu besloten een extra inzameling te houden voor steun aan de dorpen waar de kinderen van de adoptieouders wonen. Voor de aanleg van waterputten, latrines en andere noodzakelijke voorzieningen. Bij deze wil ik alle lezers van Sargasso oproepen deze actie te steunen met een gift op op rekeningnummer NL 10INGB0004256879 t.n.v. Stichting Quality Centre in Utrecht. Onder vermelding van 'Kidsproject-extra'. Namens Mary en haar mensen in Mangochi bij voorbaat onze hartelijke dank!
Het is Frans, maar muzikaal en esthetisch onmiskenbaar geïnspireerd door Americana. ‘Wees dapper, Josephine’, neemt de minnares en later echtgenote van Napoleon Bonaparte als uitgangspunt voor een oproep om authentiek in het leven te staan, zonder beslommeringen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De teerling is geworpen. De ‘pax Americana’ is voorbij, zoals de Duitse bondskanselier – in tegenstelling tot de meeste Europese leiders – hardop durfde te constateren.1) De Amerikanen hebben Europa definitief de bons gegeven, schrijft Laurien Crump over de recent gepubliceerde Amerikaanse veailigheidsstrategie. De National Security Strategy van de VS is niet alleen “The Longest Suicide Note in American History”,2) maar ook de meest pijnlijke scheidingsverklaring in de Europese geschiedenis. Als Vance zijn toespraak op de veiligheidsconferentie in München, de ruzie met Zelensky in de Oval Office, de telefoontjes tussen Trump en Poetin, de Alaskatop en het 28-puntenplan nog niet voldoende tekenen aan de wand waren, dan zou de National Security Strategy toch een wake-up call moeten zijn: de Amerikaanse liefde voor het liberaal-democratische Europa is voorgoed voorbij. Europa is in Amerikaanse ogen zwak, slachtoffer van “civilisational erasure”, en de Europese Unie “ondermijnt politieke vrijheid en soevereiniteit”.3) Tegelijkertijd is de National Security Strategy een liefdesverklaring. Een liefdesverklaring aan rechtspopulisme, aan big tech, en aan alle krachten die het liberaal-democratische Europa ondermijnen. Het onverhulde enthousiasme van het Kremlin over dit Amerikaanse document spreekt boekdelen.
Deze ‘strategie’ is daarmee ook een oorlogsverklaring aan het liberaal-democratische Europa. Het ‘traditionele gezin’, een afkeer van de Europese Unie en migranten, en een liefdesverklaring aan autocraten vormen de bouwstenen voor een veiligheidsstrategie. In deze cultuuroorlog staan de Russen en de Amerikanen aan de ene kant en het liberaal-democratische Europa aan de andere. De Amerikanen verheffen het tot integraal onderdeel van hun veiligheidsstrategie om ‘patriottische partijen’ – lees: rechts-populistische – te steunen. Dit is geen loze kreet. Ze doen het al. De Amerikanen hebben de rechts-populistische president van Polen, Nawrocki, mede in het zadel geholpen. Vance heeft de extreemrechtse Alice Weidel (AfD) op de veiligheidsconferentie in München openlijk gesteund, aan de vooravond van de Duitse verkiezingen nota bene. Elon Musk heeft – toen nog als adviseur van Trump – een reisje naar het Verenigd Koninkrijk gemaakt om Nigel Farage een steuntje in de rug te geven, en niet zonder resultaat: Reform UK staat nu bovenaan in de Britse peilingen. Een historisch dieptepunt, en tot voor kort ondenkbaar. En hoe zat het eigenlijk met het onderonsje tussen Trump en Wilders op de NAVO-top in Den Haag in juni? Behalve Poetin, zullen ook Geert Wilders, Marine le Pen, Alice Weidel, Nigel Farage, Robert Fico en Viktor Orban een vreugdedansje hebben gedaan. Deze rechts-radicale as ondermijnt het Europa zoals we dat kennen fundamenteel. Daarom is veiligheidsstrategie levensgevaarlijk.
Volgend jaar zijn er op woensdag 18 maart gemeenteraadsverkiezingen. De voorbereidingen daarvoor zijn dit najaar gestart met het schrijven van programma’s en het zoeken van kandidaten. Dat laatste is op sommige plekken geen eenvoudige opgave. Wie wil er nog in de raad na al die ophef over uit de hand gelopen raadsvergaderingen en bedreigingen aan het adres van raadsleden, wethouders en burgemeesters? Elisabeth van Oostrum, voormalig raadslid, wethouder en ambtenaar in verschillende Utrechtse en Gelderse gemeenten deelt haar ervaringen en lessen in het boek Dilemma’s in het gemeentehuis. Het is een interessant en waardevol boek voor oude en nieuwe raadsleden in niet al te grote gemeenten. Het roept ook vragen op over de stand van zaken in onze democratie op lokaal niveau.
Van Oostrum begon haar politieke carrière dertig jaar geleden als raadslid voor D66 in Leersum. Ze heeft ook als ambtenaar gewerkt in enkele andere gemeenten en was wethouder Maatschappelijke Zorg in de Gemeente Utrechtse Heuvelrug. In haar terugblik combineert ze praktische informatie over de werking van de Gemeenteraad en het ambtelijk apparaat met reflecties op haar eigen rol als raadslid, ambtenaar en wethouder. Het is een persoonlijk verhaal geworden met veel anekdotes uit de praktijk van het gemeentelijk bestuur en aanbevelingen voor alle betrokkenen. Daarbij ontbreekt ook de nodige zelfkritiek niet. Van Oostrum maakt duidelijk dat je als raadslid, ambtenaar of wethouder regelmatig met problemen te maken krijgt waarbij een simpele oplossing niet direct voorhanden is. Je maakt onvermijdelijk fouten. En aangezien je tijd nodig hebt om daarvan te leren is het grote verloop van raadsleden (15% in de afgelopen periode volgens een recente uitzending van Nieuwsuur) bepaald zorgelijk te noemen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Door Karin van der Stoop.
MEDEDELING - Voor wie in de kerstvakantie nog een uitje zoekt, heeft Kunst op Zondag een aantal tips. De thema’s van de aangeboden exposities zijn zeer divers: van Europees Realisme tot Chagall, van de familie Ter Borch tot Fong Leng. En voor een dag met kinderen of kleinkinderen is er de Microkosmos, de wereld in een Wunderkammer. Laat je verrassen en maak er samen mooie dagen van.
Zaalimpressie Moderne Buitenwereld bij European Realities © foto Wilma Lankhorst.
Het team van Museum MORE in Gorssel sluit de viering van het 10-jarig bestaan van het museum af met de tentoonstelling ‘European realities’ . In deze tentoonstelling ligt de focus op de schilderkunst in Europa tijdens het Interbellum: de periode tussen de twee wereldoorlogen. De schilderkunst krijgt in de jaren 1919-1939 in elk land een eigen gezicht. In European Realities ontdek je bijna 80 neorealistische topstukken uit maar liefst 20 landen. Dit aantal is aangevuld met negen werken uit de eigen collectie.
v.l.n.r. Matrosenstraat (1923) © Niklaus Stoecklin; Vanuit het Centrale Paleis (1933) en Bergsundkwartier-© Torsten Jovinge © foto Wilma Lankhorst.
Museum MORE richt zich voor haar vaste collectie vooral op realistische kunst uit de 20ste en 21ste eeuw uit Nederland. In de tijdelijke tentoonstellingen kijkt het team graag over de grens. Zo waren ze in 2023 aanwezig op een internationaal symposium over realisme in de Europese kunst, georganiseerd door twee Duitse musea, Kunstsammlungen Chemnitz en Museum Gunzenhauser. Hun doel was om de mooiste realistische schilderijen uit het Interbellum in Europa samen te brengen in één grote overzichtstentoonstelling. Tijdens dit symposium werden de eerste contacten gelegd voor de jubileumtentoonstelling European realiteit.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
🇸🇩 Soedan
Het nummer Uta Fika van DJ Nomza The King werd helemaal warm ontvangen in heel Afrika, online én reisde 1e klas naar Europa and beyond.
🇿🇦 Zuid Afrika
Heel YouTube explodeerde dansend. Vanuit allerlei landen danste mensen mee.
🇲🇿 Mozambique
Amor é Amor. LHBTIQ+ is redelijk progressief in Mozambique, en hoewel ze niet kunnen trouwen of bepaalde functies mogen uitoefenen, dansen ze wel heel Afrika door. Hopelijk wordt het ooit beter. Love is love 💜
Jaaaa, rap en metal is vaak toch een hele fijne combinatie – bands als Faith No More en Body Count kwamen hier vaker langs, maar iedereen kent natuurlijk ook Rage Against the Machine en de klassieker Walk This Way van Aerosmith en Run DMC. Blijkbaar valt de death metal van Obituary ook prima te combineren met rap, blijkens het fraaie werkje Bullituary. De raps werden verzorgd door Skinner T en #1 Diablo.
Vanavond eindigen we met een potje Belgische hardcore (neen, niet de elektronische herrie, maar de uit de punk ontsprongen herrie met gitaren). Rise And Fall was actief tussen 2002 en 2012 en bracht vier platen uit, waarvan Hellmouth de eerste is.
In de categorie ‘ongelooflijk dat dit nog nooit een Closing Time was’, presenteer ik aan u: Megadeth, met Hangar 18. Het nummer is van hun magnum opus Rust in Peace, en zoals het alleraardigste clipje laat zien gaat het over de landing van aliens bij Roswell, in 1947. Wel vaker een bron van inspiratie voor muziek, overigens.
Dat ze voor zo’n clipje dan stukken uit een mooi nummer zijn gaan knippen om het Mtv-waardig te maken, dat was toch eigenlijk een misdaad tegen de muzikaliteit, dus hieronder nog een keer de volledige versie.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.